Boedapest en de rest

Je kunt het luxe noemen, maar ik was echt vergeten hoe intense kou aanvoelt. En dan was het nog geen eens beneden het vriespunt in de Hongaarse hoofdstad. Snijdende wind en een strak blauwe lucht. Met hete goulash soep en een pul bier was het een mooi gezicht, die groteske gebouwen en grote, lege pleinen. Duidelijk was dat het geen hoofdseizoen is, want de hoofdattracties waren vroeg gesloten of gingen helemaal niet open. Er liepen slechts vrouwen met bontjassen en mutsen van hetzelfde pluizige wit of bruin materiaal over de brede straten. Diner met een fles wijn en sterke drank met koffie na, nog een afzakkertje in een verlaten cocktailbar en de dag werd rozig afgesloten. Daarna het vliegtuig weer in, want dit stedentripje was enkel om de 11-urige tussenstop te doden.

Een 11-urige tussenstop op weg naar Amman. In mooi Arabisch was mij vorige keer een briefje meegegeven waarop zou moeten staan dat ik zonder moeilijkheden en te betalen het land in kan, omdat ik hier werk heb. Om half vier 's nachts moest ik echter iemand van de duikschool wakker bellen, zodat de immigratiedienst een confirmatie had van mijn verblijfplaats. Arme chauffeur van ons, ik had alleen zíjn telefoonnummer paraat. Wist hij veel wat hij moest zeggen! En gelukkig wist ik niet wat zij allemaal zeiden. Met één telefoontje en een lieve glimlach liep ik slaapdronken de douane door. Het was gelukt.

In de tweede hoofdstad aangekomen, zaten we daar dan. Ons busje ging pas om half zeven, wat ons nog een aantal uur doodvermoeid op het vliegveld restte. Het busje nam ons uiteindelijk naar een busstation, van daar moesten we een taxi nemen naar een ander station en na weer een paar uur gewacht te hebben, hadden we dan eindelijk de grote bus die ons in vier uur naar Aqaba bracht, waar de in de nacht wakker gebelde chauffeur op ons stond te wachten. Het was een lange, lange, lange reis. Er bestaat heus een vlucht direct vanaf Schiphol naar Aqaba, maar waarom makkelijk doen als het ook 50 euro goedkoper kan?

Het is laagseizoen in Aqaba, wat betekent dat we momenteel geen gasten hebben. Gelukkig hebben we de eerste paar dagen wel wat duikers gehad en dus wat duiken kunnen maken. We vullen onze dagen nu met films kijken, hardlopen, theorie voor Franks komende cursussen, niksen, wandelen met de puppy's, zonnen, lezen, kletsen met collega's, af en toe een clean-up duik met het team en verder wachten totdat mensen massaal de winterdepressie zo zat zijn dat ze de zon weer komen opzoeken. Het is rustig, maar het voelt lichtelijk nutteloos. We zijn hier niet voor vakantie en aangezien we net zijn terugkomen van een heerlijke relaxte, warme en sportieve tijd in Zuid-Afrika, willen we aan het werk. Zware tanks sjouwen, het koude water in, dode tenen onder een te hete douche opwarmen, de voldoening van zoete thee voelen, onbekende vissen in een boek opsporen, lachen, leren, lange werkdagen maken. Het komt over een aantal weken, we moeten geduld hebben.

Gister een staaltje bouwen op z'n Jordaans gezien. Een acht meter hoge muur moet geschilderd worden met ons logo. Een geïmproviseerde steiger werd gebouwd, waaraan meer los dan vast zat. Alles gaat met veel gechallebegalla, door elkaar gepraat en chaos, waardoor Frank, die - laten we eerlijk zijn - al niet het meest technische wonder is, constant achter de feiten aanliep. Het was een komisch gezicht. Uiteindelijk bleken ook de touwen niet genoeg om alles op zijn plaats te houden, waardoor nu een niet gebruikte steiger er verlaten bij staat. Kennelijk zijn er meer niet zo technisch hier.

Nog wat feitjes om de update compleet te maken; het water is nu 21 graden, de buitentemperatuur 23 en het is lichtbewolkt. De avonden zijn lekker met een lange broek en vest, de nachten slapen we vast, het eten is met onze handen en er zijn ondertussen drie nieuwe huisdieren geadopteerd, wat het totale aantal dieren laat neerkomen op standje Janita-is-erg-blij. Frank heeft het mooie aantal van 10 in zijn duiklogboek staan en is gecertificeerd als Emergency First Responder. Ik heb net iets meer duiken. Oja, en het bleek dat we vier zakken drop mee hadden, terwijl we in Nederland nooit drop eten. Er werd door een collega aan ons gevraagd of er geen drank in zat. Was het maar zo. Best een goed idee eigenlijk. Drop, lekkerder kunnen we het niet maken, wel leuker.