Arabisch Acclimatiseren

Ze drinken thee uit borrelglaasjes, schrijven de verkeerde kant op, God heet Allah en de hoeveelheid regen per jaar wordt in minuten weergegeven. Even een lesje Arabisch Acclimatiseren.

Allah

Als volledig overtuigd atheïst ben ik niet degene waarmee je een discussie over het geloof moet beginnen als je daadwerkelijk van plan bent mij te bekeren. Ik ben geïnteresseerd in andermans ideeën en vooruit, ik neem veel sterke verhalen voor waar aan, ik respecteer gelovigen volledig en laat iedereen in zijn waarde. Toch was ik volledig overrompeld toen ik blootgesteld werd aan mijn tweede (mijn eerste is een heel ander verhaal) bekeringservaring.
Na heel wat informatie te hebben gekregen over dat de Koran het toch echt niet zo slecht heeft met vrouwen, - want pas als ze echt niet luisteren en je hebt alles geprobeerd, mag je ze slaan - kreeg ik een mail met de titel ‘how to become a muslim'. O my God. Een dag later kreeg ik de Koran in Engelse vertaling met duidelijke instructies mij eerst te douchen voordat ik begon met lezen. Ik werd al een beetje naar bij de gedachte aan de schriftelijke vorm van de gesprekken die ik eerder gevoerd had: vrouwen mogen het huis pas verlaten als er een man bij is, vrouwen moeten hun lichaam bedekken tegen de lustige ogen van de man, vrouwen moeten blij zijn met alles wat de man voor hen brengt, want meer hebben ze toch niet nodig? Ook nog iets over mannen; homofielen zijn fout en belanden in de hel. Je kunt me recalcitrant noemen, maar dit alles nam mijn lust om het boek alleen al open te slaan wel degelijk weg en tot heden ten dage ligt het nog - met alle respect - onaangeraakt in mijn kamer.

(Even voor de eerlijke orde; dit was slechts één collega van mij die nu niet meer bij ons werkt, de rest bemoeit zich helemaal niet met mijn overtuigingen, gelukkig).

Voor en na regen is er altijd zonneschijn

Beantwoord de meerkeuzevraag. Het antwoord is onderaan te vinden.

1. Hoeveel minuten regenval heeft Aqaba jaarlijks?

• a. 20
• b. 200
• c. 2000

Zand

Heel veel zand. Een week niet vegen en mijn kamer verandert in een voor een driejarige Janita paradijselijke zandbak. Zand onder mijn nagels, zand tussen mijn tenen, zand in mijn duikapparatuur, zand in mijn bed.

Maar er is ook wat positiefs te vertellen over zand. Ik loop nu zo'n drie à vier keer per week hard door de woestijn. Goed voor de gezondheid, voor de lijn, voor de conditie, voor de spieren en niet zo goed voor de decompressieziekte. Vlak na een duik mag je de bloedsomloop niet te veel stimuleren, wat betekent dat een warme douche en lichamelijke inspanning uitgesteld dienen te worden. Een warme douche uitstellen is hier niet zo'n prrrrrrrrrobleem, maar hardlopen doe ik graag tijdens de zonsondergang.

Lekker de heuvels op, door de woestijn en dan met de zon die achter de bergen van Egypte over het water naar beneden zakt mij helemaal laten gaan. Even een moment van evaluatie; wat kan ik beter doen, wat heb ik over het hoofd gezien, hoe heb ik die situatie opgelost? En een moment van pas op de plaats; het is goed gegaan, het hoeft niet perfect, ik heb geen fouten gemaakt. Dan een moment van genot, want wat is het hier toch prachtig, met niet alleen de natuur, maar ook de rijke geschiedenis van de zee die Mozes gespleten heeft en de woestijn waar Jezus gelopen heeft. En ook het rijke heden, met de Gazastook en Saudi-Arabië om de hoek...

Gezamenlijk diner

Kan je nog herinneren wat je ouders je geleerd hebben? Rechtop zitten, geen armen op de tafel, netjes je mond dicht, wachten met eten totdat iedereen opgeschept heeft, met mes en vork eten, wachten totdat de ouders zeggen dat je de tafel mag verlaten, netjes je bordje leeg eten, niet boeren, enzovoort. Juist, doe nu precies het tegenovergestelde van deze lijst en je bent welkom aan onze tafel. We hebben geen bestek en sterker nog, we hebben geen eens aparte borden! We stampen ons helemaal vol, laten een boer, schuiven onze stoel met veel lawaai naar achter en lopen zonder iets te zeggen van tafel. Ik zou onze Koningin hier wel eens willen zien zitten, lijkt me hilarisch. Met d'r hoedjes.

Politie

Eens eerder over het weggebruik gehad te hebben, raas ik nog even door. Ik kreeg laatst lessen in onze oude Landrover, want ik moet de duikers naar onze duikplaatsen kunnen vervoeren. Crossen door de woestijn is één van de leukste adrenaline-verhogende activiteiten die je kunt doen en ik vermaakte mij kostelijk met schakelen en sturen en vast komen te zitten. Ik moest natuurlijk ook leren hoe ik dat logge ding de snelweg over kreeg, dus huppa, wij over de vluchtheuvel de weg op. Bij het maken van een U-bocht kreeg ik op mijn donder dat ik niet moest remmen, maar het gas ver van te voren moest loslaten en gewoon moest terugschakelen, totdat we bijna stilstonden. Kon ik niet weten, maar ik was vastbesloten; de volgende U-bocht was van mij! Daar ging ik, achter me kijken, knipperlicht naar links, rustig terugschakelen en ik was er bijna. BAM.

Het had weinig gescheeld of ik had dat geluid gehoord. Een veel te dure Mercedes had in zijn haast niet gezien dat ik daar voorsorteerde. In plaats van dat hij gewoon doorreed, stapte hij uit en begon een scheldparade los te laten op mijn collega Abdullah, zijn vijf kinderen en vrouw in de auto op de rijbaan achterlatend. Uiteindelijk reden we terug naar de duikschool, met de politie en de gedupeerde achter ons aan. Flink wat gehamdellahachgulle (zo klinkt het Arabisch nog steeds voor mij) ging er in vijf minuten voorbij en de gedupeerde vertrok, na wat gezellig getheeleut de politie vervolgens ook. Mij werd uitgelegd dat het volgende gebeurd was.

De gedupeerde was zo geschrokken dat hij zijn woede kwijt moest en daardoor ons de huid vol schold. Omdat Abdullah hem weerwoord gaf, leed hij gezichtsverlies tegenover zijn vrouw en moest hij dat goedmaken door de politie erbij te halen. De politie wist uit de verhalen op te maken dat de gedupeerde simpelweg veel te hard reed, maar gaf de man zijn zin en deed net alsof het mijn fout was (Welke fout? Er was helemaal niets gebeurd, zelfs geen schrammetje!). Toen kon de gedupeerde zijn vrouw weer als stoere man recht aankijken, maar na zijn vertrek gaf de politie ons gelijk. Stoere man.

Uiteindelijk mag ik niet meer op de snelweg autorijden, want dat zou te gevaarlijk zijn. Uiteindelijk heeft iedereen wat hij wil, want ik hou helemaal niet van ‘normaal' autorijden. We houden het voortaan bij zandcrossen.

Islamitisch ziekenhuis

Wat een kwelling, ik heb een oorontsteking. En niet zo maar eentje, maar een pijnlijk langdurige infectie in mijn rechteroor. Ik hoor mezelf dubbel, maar kan bijna niets verstaan wat de anderen zeggen. Ik heb het proberen te bevechten met hard geschut 95% alcohol, met een wat vriendelijkere aanpak olijfolie en met heel veel relaxte pijnstillers. Uiteindelijk moest ik er toch aan geloven, ik moest naar het ziekenhuis. Een islamitisch ziekenhuis wel te verstaan. Zomerjurkje uit, lange broek en lange mouwen aan, want ik wil dan wel niet de Koran openslaan, ik respecteer het feit dat ik een Islamitisch ziekenhuis in ga.

Bij de receptie kreeg ik een simpele vragenlijst bestaande uit vier vragen;

• - mijn voornaam,
• - mijn vaders naam (verkeerde interpretatie heeft ertoe geleid dat ik nu Janita Arend heet),
• - mijn leeftijd,
• - of ik getrouwd ben.

Vreemde vragenlijst voor een oorinfectie. De arts keek me niet aan, gaf me geen hand en sprak via de muur tegen mij. Zou mijn shirt met lange mouwen alsnog te veel huid laten zien? Ik weet wel dat ik nog steeds vergezeld word door een suisend ritme in mijn rechteroor en dat mijn geduld samen met het potje antibiotica op begint te raken.

Duiken

Het heeft niet zo veel met het onderwerp Arabisch Acclimatiseren te maken, maar even over mijzelf: ik duik (o ja?), wat betekent dat ik of duiken met gecertificeerde duikers leid, of mensen voor een proefduik mee de zee in neem, of (on)gecertificeerde duikers opleid. Tot nu toe heb ik één iemand opgeleid tot Open Water Diver, heb ik 15 mensen voor een proefduik meegenomen en een heleboel gecertificeerde duikers geleid. Oktober is het laagste van het laagseizoen, dus ik ga het vanaf nu veel drukker krijgen. En Frank ook.

Ik kom in december terug naar Nederland, om vervolgens 15 januari met Frank voor bijna vijf maanden hier terug te keren. Frank krijgt zijn opleidingen tot en met DiveMaster gratis en zal daarna aan de slag gaan als DM (gecertificeerde duikers leiden). Een droom die uitkomt, in ieder geval voor mij.

Maar dat kan ook voor jou! Hier een advertentie; wil je er even lekker tussenuit als het nog koud en nat is in Nederland en het einde van de winter zich blijft uitstellen? Je kunt hier duiken, chillen, een dagtripje naar de oude stad Petra maken, overnachten in Wadi Rum en heerlijk opwarmen. Enthousiast geworden? Neem voor meer informatie contact op met Janita Arend.

Antwoord 1. a

Aqaba had in de jaren '90 slechts een regenval van 10 minuten - niet per dag, niet per week of zelfs niet per maand - maar per jaar! Gelukkig hebben ze na de tsunami een werkelijke stijging van neerslag gekregen; het record staat nu op 20 minuten. En wat als er geen regen is? Zon. Zon. Zon. Zon. Zon. Zon. Zon. Wit klein wolkje. Zon. Zon. Zon. Zon.