Voor ik begin met mijn verhaal, zal ik even nog reageren op jullie, aangezien de foto van het toiletvoor nogal wat opschudding heeft gezorgd. Ikga gewoon naar een nette, dagelijks schoongemaakte, westerse toilet en douche. Met mijn handdoekje en toilettasje, net als op de camping!Maar bedankt voor alle bezorgdheid :)

Duiken, net echt.

We hebben het er vaak over waarin duiken verschilt met ‘de gewone wereld'. Het gevoel dat je bijna gewichteloos bent, het feit dat je luchtvoorraad op kan raken, de dierenwereld die je beter kent dan ‘vis, koraal en zand' en ga zo maar door. Maar duiken is helemaal niet zo anders dan wij gewend zijn, het is eigenlijk net echt.

Sommige mensen vinden het idee van het ademen door een mondstuk best eng, maar hoeveel van die mensen ademen niet dagelijks keer naar keer door een sigaret? En anderen vinden het raar een duikbril op te moeten, want wat als er water in komt? Hopelijk zijn ze niet altijd bang voor water in hun ogen, want dan zou douchen lastig worden. Daarnaast; zo velen dragen een (lees)bril en zo anders is een duikbril niet.

Uren per dag zitten ze op hun Iphone, Ipod, Igodmagwetenwat om bij te houden hoe laat het is, wat voor weer het wordt, waar ze heen moeten en hoe lang ze nog hebben voor ze op hun werk moeten zijn. Een duikcomputer, voor het gemak een Idive, geeft aan hoe laat het is, hoe lang je al onder water bent, wat de temperatuur is, hoe diep je zit, hoe lang je nog daar mag blijven op die diepte, en het heeft nog meer leuke en handige gadgets. Kortom, een Idive, weer net echt.

Heb je zelf een groentetuin of ken je iemand die er een heeft? Nog even wachten op de eerste nachtvorst en de boerenkool kan geoogst worden. Onderwater oogsten we weliswaar geen groente, maar het lijkt soms net een uit de kluiten gewassen groentetuin met grote kroppen sla, broccoli en asperges. Niet te verwarren met een seacucumber (zeekomkommer), want deze lijkt en voelt niet in de verre verste als een komkommer. En welk beest noemt zichzelf nou naar een smakeloos waterige groente? Enfin, de groentetuin is onder bijna net zoals deze boven is.

Fotografie is in dit digitale tijdperk populair geworden. We strooien met de termen ‘spiegelreflexcamera' en ‘frames per seconden' alsof we het recept voor gekookte aardappelen aan het geven zijn. Toch kan niet iedereen zich zo'n luxe camera veroorloven en zitten we opgescheept met een - als we geluk hebben - simpel 10x optisch zoompje. Het gevolg daarvan is dat we gefrustreerd raken van onze lieve hond, die maar niet wil stilzitten en op elke foto staat alsof die net begint met poepen of van de baby, die altijd schattig kijkt, behalve als dit vereeuwigd dreigt te worden en dan een kop op zet van heb ik jou daar. Geen honden en baby's onderwater, maar genoeg, meer dan genoeg, vissen die half op de foto staan, alleen met een vin op de foto staan, te dichtbij op de foto staan of helemaal niet op de foto staan. Resultaat; een hoop blauw en een hoop frustratie.

Pijnlijk om toe te geven, maar parkeren is niet mijn kwaliteit. En onderwater is dat redelijk hetzelfde. Ziet iemand een bijzonder visachtigwezen, dan wil iedereen er als de kippen bij wezen. Aangezien een vis meestal niet al te groot is en op een onmogelijke plek onder het rechter uitstulpseltje van de links naar achter gedrukt stuk koraal zit, is een groep met duikers al snel een file aan het vormen, met stembanden die als claxon fungeren. Als de voorsten van de groep vervolgens geparkeerd zijn, is het niet onwaarschijnlijk dat anderen schade oplopen door de parkeerkwaliteiten van anderen. Wil ik mij hiertussen manoeuvreren, dan kan ik er de donder op zeggen dat dit fout gaat. Gewoon rustig wachten op een ruimer plekje, zoals mijn rijinstructeur altijd zei.

Ademen, kijken, parkeren, fotograferen, Idive of groentetuin; onderwater of bovenwater is het best met elkaar te vergelijken. Duiken, net echt.